Afgelopen maandag kwam ik op de Club en het was een drukte van jewelste, allerlei leden die je normaal op de maandagochend niet aan het werk ziet, maar die nu met uitgerolde slangen, hogedrukspuiten, emmers met water en bezems en meer wat nodig is om het Clubhuis tippietop te maken.
Ik dacht: een grote voorjaarsschoonmaak in de zomer? Tot ik eraan dacht dat die vrijdag de Familie- Vriendendag zou zijn. We moesten er met z’n allen weer eens fris en vrolijk bijzitten. En aan het einde van de dag zag het er zeker spic & span uit!
Lof voor de leden die hier hun handen uit de mouwen hadden gestoken.
En toen was het vrijdag. Het bleek dat er een overtekening was van leden met vrienden om mee te doen aan de wedstrijden en/of te komen eten. 80 man & vrouw hadden zich aangemeld en toen werd de Inschrijving gesloten: VOL
Een frisse Club, gezellige mensen, wat kon daar nou nog mis aangaan? Ja, het weer natuurlijk. Maar de weersgoden werkten helemaal mee. 23 graden, half bewolkt. Het terras stroomde vol en de rij trollies langs het veld nam met de minuut toe, tot bijna aan de ingang. Willem kwam tegen 13.00 uur naar buiten en na de mededeling dat we Best Ball gingen spelen, werden we ingedeeld, alles vol, de Velden en de Polder.
Het blijft een flinke wandeling als je naar de Polder moet, maar dan krijg je ook wel wat en zeker met zulk weer. Heerlijk gespeeld, dus, en na afloop naar het Clubhuis, waar we ontvangen werden door een uitstekende zanger die ons met heerlijke meezingers wist te verleiden om mee te zingen.
De tap ging open en mijn vriend die met mij mee was gekomen, keek zijn ogen uit. Zo kan een Golfclub er ook uitzien.
Daar kwamen de prijzen naar buiten en onder leiding van Willem en Emmy werden die onder de winnaars en tweeden en derden uitgedeeld. De hapjes en de bitterballen gingen rond, de zanger werd steeds vrijer met zijn liedjes en zat zelfs bij sommige dames op zijn knieën te zingen.
We hoefden niet in de rij om onze maaltijd te halen. Iedereen kon blijven zitten, de heerlijke italiaanse hap werd uitgeserveerd.
En toen was het tijd voor de beentjes van de vloer, met Emmy en Willem als de smaakmakers, en de dansvloer liep al gauw vol. Toen waren we niet meer te houden en volgde de polonaise. Tradities zijn er niet voor niets.
Nog een beetje afdrinken en met een goed gevoel in het hoofd ging iedereen in de loop van de avond weer zijns weegs.
Het was een uitermate geslaagde dag.
Simon Jansen
foto's Simon
